zaterdag 20 juli 2013

Afgeleefd

Elk kind  heeft een bewaardoos. Daar bewaar ik voor hun waardevolle spulletjes in van bij hun geboorte tot ze het huis uit gaan. Gisteren moest ik toevallig op de zolder zijn, en kwam ik deze tegen uit de bewaardoos van de oudste. Een zelfgemaakte knuffel, nu 19 jaar oud en afgeleefd.

Ik had drie verschillende kinderen op vlak van knuffels
- eentje kon er geen genoeg van krijgen, zijn bedje zat altijd vol, hoe meer hoe liever, overal waar hij heen ging ging er wel eentje mee
- eentje moest er niet van hebben, die gooide ze liefst ver weg, op een plankje op de kamer of op een kastje kon wel
- eentje hield het bescheiden  bij een vaste knuffel, liefst een stoere, een tijger, wat heel erg bij hem past :)

Ondertussen ben ik samen met Inge gebeten door knuffels :)
Mensen evolueren in de jaren, ook mijn knuffels, ik heb ze liefst eenvoudig met veel resultaat.
Ik maak mijn knuffels 19 jaar later dus een stuk eenvoudiger
We werken, hebben het druk, kids, man, tuin,... dan hebben we graag evenwicht , haalbaar in tijd, plezier in het maken en liefst een resultaat waar het knuffelkind blij mee is, lekker mee kan zeulen en spelen.


De knuffelvraag bij deze ;

Wat maakt voor jou een knuffel , de knuffel van je dromen?






8 opmerkingen:

emmel-prutsemieke zei

mijn droomknuffel moet super zacht zij, uniek, met iets gek aan en liefst met een verhaal aan en dan is iets zelfgemaakt iets wat in de buurt kan komen

janusje zei

Mijn droomknuffel... hmmm, groot genoeg om te kunnen knuffelen, het lijfje tegen de borst geklemd, het hoofdje tegen de wang, dat is de perfecte grote. De vorm doet er verder niet toe, het gevoel dat erachter zit, toen ik hem kreeg of zelf maakte, des te meer. Knuffels gaan hier een aantal jaar mee, daarna komt er stilaan plaats voor een nieuwe, met weer een nieuw gevoel erachter.

Me, Myself and We zei

Ik was niet zo'n knuffelkind... Op planken in mijn kamer. À la limite. Nu met Mauro heb ik veel knuffels gekocht, maar eigenlijk is hij ook niet zo kfuffelig met beesten. Met ons daarentegen, en daar kan toch geen enkele knuffelbeer tegenop? Liefs, Me

lielebeesje zei

Ze mogen niet te dik of stijf zijn, zodat ze goed onder je arm passen in bed.
Ik had vroeger zelf een knalgele teddybeer. Iedereen vond 'm lelijk, maar volgens mij was hij prachtig. Hij leek op de beer uit de Dick Bruna-boekjes, heel eenvoudig. Een kotgenoot noemde 'm later pickles en dat is zo gebleven. Nu heeft hij bijna geen haar meer. En oh ja, er zat een rammelend balletje in z'n staartje.

familie in den vreemde zei

Ik had er veel, maar beer was favoriet, rond en zacht. En zachte soepele knuffels met lange oren, waar een uk het beest dan zo lekker nochalant aan vasthoudt!

Inge zei

Ik was als kind eigenlijk ook niet zo voor knuffels. met ouder worden verandert dat precies en intussen heb ik hier een familie op de kast zitten waarvan ik maar moeilijk afscheid ga kunnen nemen :)

Els04 zei

Wat een lieverd!!!
Voor mij moet hij zacht aanvoelen maar ook stevig zijn en net mijn armen vullen als ik in bed lig...

lheurebleue zei

hoe verschillend kinderen uit een gezin toch kunnen zijn!
emotie (en MaMageur) maakt een ding tot een knuffel ...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...