Aan het weer daar kan je niets aan veranderen, zeuren helpt echt niet.
Ik heb hier een natuurliefhebber en een graag wandelende hond ter beschikking, dus reden wij naar het
Verdronken Land van Saeftinge.
Heerlijk was het er, weinig mensen, we leken wel een beetje alleen op de wereld met enkel natuurlijke geluiden.
We genoten van de zuurstof en hadden even het gevoel alsof we in een stripverhaal zaten, zo mooi.
Ik zei het tegen vogelzoon, blijven we zitten, we gaan niet meer weg ;0)
Met tegenzin zijn we terug gereden, na eerst even deze foto te nemen, met de achternaam van mijn lief en mijn kids.
Ja dat kon ik niet laten en misschien print ik hem wel eens af voor op een pennenpot voor op de Vercautertjes hier in huis hun bureau, alhoewel een helblauwe hemel mooier zou zijn.
Of ik ga nog eens terug, leuk buren als je niet al ter ver van de Nederlandse grens woont. |
6 opmerkingen:
Wat een zalige dag! Groot gelijk dat jullie genieten!
En die muffins zien er overheerlijk uit! Hmmmm!
Heerlijke zondag zo te lezen :) De flow is zo'n heerlijk blad! Ik wil je bij deze bedanken voor het leuke pakketje dat ik van je heb ontvangen, wat een verrassing!! Dank je wel ♥ Groetjes, Vera
Wij hebben hier ook zo'n wandel-gek rondlopen. Fijn seg, zo'n zondagen! Uzelf verwennen is een kunst.
Dat ziet er als een gezellige dag uit,Groetjes Esther.
Ik zou wachten op de zon, nog eens terug gaan, weer niet weg willen, een mooi fotoke trekken van de wegwijzer en dan ermee aan de slag gaan.
De muffins zien er heerlijk uit.
Wat jammer toch dat je ook iets mee hebt gemaakt met stelen van eigendom. Niet leuk en veel miserie achteraf om met alles in orde te geraken.
Ik hoop nog steds op een vinder, niet voor de centjes die erin zaten, maar voor het amulet van geluk dat ik nog van mijn moeder had.Dat ze eens uit andermas spullen blijven hé.
als de zon niet buiten schijnt moet je hem in je hart laten schijnen!
Een reactie posten