Voornaam persoon

Hij is jarig vandaag, de jongste, en dus is hij voor een dag een voornaam persoon, maar we laten ook het verjaardagsbezoek zich wat voornaam voelen, vlinderkind maakte in plaats van naamkaartjes, sleutelhangers op naam.
De tafel wordt zwart, wit met een toetsje groen.

Toen hij klein was vroeg hij me welk hersentje hij ging bijkrijgen met zijn verjaardag. Toen ik hem verontwaardigd aankeek zei hij, ik heb al twee voetbalhersentjes, twee rekenhersentjes, een zanghersentje, zou ik dan nu een zwemhersentje krijgen?
Die kinderlogica is grappig en eigelijk heeft hij gelijk, hij wordt met elke leeftijd wat wijzer.

Dé Marcel

Ons hondje was overleden in 2006, hij leefde in huis en was een deel van ons gezin, het verdriet was groot en hij was onvervangbaar. Na twee jaar knaagde het gemis van een dier in huis, maar een hond zag ik niet zitten. Hoe hard de kinderen ook zeurden ik ging er niet op in.
Tot de oudste naar huis kwam in 2008 met een verhaal van een katertje dat al 8 weken was en waar de tante van zijn vriend niet vanaf geraakte, en dat arme beest wat moest daar nu mee. En mama een kat is toch geen hond en er is terug wat leven in huis. Zo speelde de oudste op mijn gevoel en eerlijk ik miste dat gezellige dierlijke leven in huis.
En zo kwam dé Marcel

Het is nen speciale onze Marcel, hij heeft het niet voor vreemden, bij vreemden doet hij graag uit de hoogte, maar aan ons gezin is hij zeer genegen.

Soms heeft hij trekjes van de gelaarsde kat uit Shrek. Stoer, beetje hautain en met van die grote ogen
 pakt hij je helemaal in.

En soms (vaak zelfs) heeft hij Garfieldmanieren, hij eet heel graag lasagne en is liever lui dan moe.
Hij heeft zijn lievelingsplekjes om te slapen,  hond Luna en kater Maurice worden deskundig op de hoogte gebracht
dat het zijn plekje is.

Soms is hij een poessie, dan sabbelt hij op een zacht dekentje en duwt met zijn pootjes als een kitten dat melk drinkt bij zijn moeder.

Soms vangt hij, nee geen kikkers. Kikkers zijn zijn ding niet (gelukkig).
Bovendien mag het gras niet te nat zijn want dan loopt hij met lange poten door het gras ( tegen zijn zin dus) en schud na iedere pas zijn natte poten. Wat vangt dit katteninstinct dan?
In het begin babymuisjes en babyvogels, zielig.
Je zag hem ook wel eens uit de appelboom vallen op weg naar zijn prooi,
wat dan weer hilarisch was. Nu hij 3 jaar wordt durft hij het grote spul aan en komt soms zwierend met een rat in zijn bek,
die legt hij dan fier aan de achterdeur als cadeautje.
Ja de Marcel ziet ons graag;-)

Als het kind gaat verjaren

Als het kind gaat verjaren, (bijna), dan moet een mama in gang schieten.
Dus kwam er deze doos met spulletjes!

Een zakje(zelfgemaakt) met een nieuwe leiband ( gekocht) .

Een sleutelhanger

Een kleurpotlodenrol, of penselenzak, wat hij zelf wil.

Een drinkbus met hoesje voor in de sporttas

Een cadeaubon

Ha, en een potje zelfgemaakte choco, want daar is hij fan van.

Een reep notenchocolade ( de wikkel deed ik eraf en ik maakte een nieuwe met voetbalstempel)

Uiteraard de voetbalstempel, tja dat kon niet ontbreken.

En een naamslinger voor op zijn kamer.
Voila, het kind kan verjaren!

Een mutske voor de thee

De meter van de jongste drinkt graag een kopje thee.

Ik bracht het theepotje met kopje onder mee uit de winkel en stak een mutske in elkaar om de thee warm te houden

We werken graag samen vlinderkind en ik, zij heeft voor mij uit de losse pols de tekening van het theepotje op een stukje laken getekend met textielstift, ik rafelde het stukje laken uit ( nieuw laken uit de kringloop). En naaide er hier en daar een zilveren pareltje op.

En voor de meter...
A cup of thee with love!

Babydino

Men neme mee een tasje voor naar de onthaalmoeder, twee bodykes, en de knuffel.

Zo een monster, altijd leuk voor inspiratie. Zelf hou ik wel van de combinatie, iets gekocht (  deze twee bodykes),
en iets zelf gemaakt.

Het beest komt op zijn kousenvoeten ;-)

En hier het zelfggemaakte deel, een tasje en een babydino.



Een dikke knuffel en een beestige zondag ;-)



Soms clown, soms tijger

Meestal tijger, snel, speels, bewegelijk, speelt met zijn prooi en vangt op het gepaste moment, grrrr!

Soms clown, brengt je aan het lachen, maakt je dag goed!

Vlinderkind heeft de jongste  bewerkt met potjes (gesminkt dus) en hem daarna laten poseren en hem geschilderd.
Nu moet je eens een kind laten poseren dat normaal een veertje in zijn lijf heeft.
Toch is het ze beiden gelukt, zowel het poseren als het schilderen.
Ons zusje heeft 4 jaar van het middelbaar een algemene richting gevolgd, toen ze in de kunstrichting ging zou ze dus een serieuze achterstand moeten hebben, ik ken er niet veel van. Wel is het schilderij sprekend onze jongste. En beamen haar leerkrachten dat ze goed is bijgebeend. Het thema van haar eindwerk is het oude circus.
Wel lief dat de  jongste wou poseren. 

Als het moeilijk kan

Als het moeilijk kan dan kiest ze voor moeilijk en van fouten kan je leren. Vlinderkind had op een avond haar eigen handtasje gemaakt, ze naait nog niet lang, heeft er naar haar zin ook te weinig tijd voor.
Wat mij opvalt is dat jonge mensen minder schrik hebben en eventjes aan iets beginnen.
Dus ja er zitten wat foutjes in maar daar stoort zij zich niet aan, ze is nu gezellig op stap met vreindinnen en haar tasje.
Ik zie de mankementjes, maar langs de andere kant denk ik ook wel ze krijgt dat toch voor elkaar, hoe doet ze het?

De bloemen heeft ze gesjabloneerd met textielverf, de kleur die ze wou was niet verkrijgbaar, dus heeft ze die kleur zelf gemengd , ze mengt als geen ander, handig als ik eens sukkel met het mengen, ik gebruik meestal te veel verf eer ik de juiste kleur heb.



Ik moet bekennen dat ik als kind ook direct poppenkleren ging maken ( ook te moeilijk dus ), ze zagen er vast niet uit, maar in mijn ogen waren ze toch zo mooi want ik had dat wel zelf gedaan.
Misschien moeten we inderdaad iets minder nadenken en gewoon even doen.
Soms opnieuw en opnieuw, dat ziet ze dus goed zitten want hoe meer handtassen hoe liever.